Liturgie
In deze landen is het leven schaars,
niet het bestaan en ook niet het niet-doodzijn,
maar ’t koele leven, zoals dat om brood, wijn
en water cirkelt en rondom een kaars
die zich omhoog peinst. Leven, dat zijn rust
en dat het centrum van zijn tegenspraken
vindt in het kenteren en het verzaken.
De zee kentert als water bij de kust
en zo verzaakt een ziel zich waar zij weet:
ik vind mijn vorm, waar ik mijn grenzen voelde,
ik vind mijn wezen, waar ik niets bedoelde
dan mens te zijn voor God naar wie ik heet.
Guillaume van der Graft